Yoksul bir dirençtir yaşamak.

Ve yoksulluk kanser gibidir.

Kanserin usul usul tüm organlara yayıldığı

Gibi.

Yoksullukda usul usul tüm hayat damarlarımıza yayılır ve tıkar.

Çaresiz yoksulluk ölümün kapısına

Kadar götürür orada bırakır,

ama öldürmez, süründürür.

Sabrını, dayanma gücünü,

Ne kadar direnebileceğini, nereye kadar gidebileceğini dener.

Sonunda ya açlıktan ölürsün,

Ya boyun eğer birilerinden istersin.

Ya dilenir, ya hırsızlık yapar, ya da bin türlü kötülüğe bulaşırsın hayatta kalmak için.
 

Bu akşam bir tanıdık’la

pazardan gelirken,

Gözleri yer'de bir şeyler arayarak

Yürüyen endişe içinde 11 yaşlarında

bir oğlan çocuğu gördük.

Burnunu çeke çeke ağlıyordu.
 

Yanımıza geldi, bize:

" ablalar pazardanmı geliyorsunuz,

Pazar'dan bu yana doğru yol'da

2 tane 20 liranın içinde 10 lira

iç içe katlı 50 lira bulmadınızmı?

Diye sordu.

Ağlamaktan şişmiş yüzü gözü çocuğun

Ben;

" hayır görmedik, ne oldu düşürdünmü? "

Dedim.

Çocuk ;

" abla ben bugün ilk defa çay ocağında çalıştım,

Onu bana patron yevmiye verdi.

50 lira benim bu gün'kü yevmiyem di.

Düşürmüşüm cebimden, nerede düştü fark etmedim, annem beni bekliyor, onunla pazara çıkacak nasıl diyeceğım düşürdüm diye, yolda  görmedinizmi?

2 tane 20 liranın içinde 10 lira vardı, katlıydı para".

Dedi, iyice açıkladı görmemizi umut ederek. .

Ama görmedik!
 

Ağlamaktan şişmiş gözleri, kıpkırmızı yüzü, titrek dudaklarıyla küçücük bir

Çocuk işçi, sömürülmeye, kanı emilmeye

Erkencikten başlanmış bir lokmacık can.

O kadar üzgündü ki çocuk,

Ayağında spor ayakkabıları

(ayakları bile ufacık henüz) ona bol gelen kot pantolonu, üstünde giyilmekten rengi atmış ama temiz kazağı ile çelimsiz esmerce bir çocuk.

Çocuğa dedim;

"tamam tamam ağlama, düştüyse de ölüm yok ucunda, bir dahakine dikkatli olursun düşürmezsin.

Al ben sana vereceğim düşürdüğün parayı, annene söyleme parayı düşürdüğünü üzülmesin.

Al bunu ver, yapsın pazarını."

Çıkardım cebimden tam'da 3 tane 20 lik varmış bir

" al bak 60 lira cıktı 10 lirası da

Senin olsun, onunla da sen çikolata al kendine." dedim uzattım.
 

Çocuk; ‘’ olmaz abla ben 50 lira yevmiye ile çalıştım, 60 lira alırsam fazla para almış olurum, annem sorar, nereden buldun çikolata parasını diye,ben bu 20 lirayı bozdurup geleyim’’  dedi, gitti, koşarak bozdurmuş geldi 10’luğu aldı,öbür 10 ‘luğu geri verdi.
‘’çok tesekkür ederim abla’’ dedi.

Ağlaması durdu, rahatladı.

Sevindi, gülümsedi bembeyaz dişleri esmer yüzün de ışıldadı.

Parayı dikkatle cebine koydu koşar adım uzaklaştı.
 

11 yaşlarında bir çocuk.

Bir ekmeğin 5 lira olduğu bu zaman da

Sabah 07: 00 den, akşam 19:00 a kadar tam 12 saat, askıcı olarak çalışmış, esnaflar bilir

Askıcı demek: çalıştıgı saatler boyunca 5 dakika poposu yer görmeden koşmak demek, herkese heryere koşmak,yetiştirmek

Soğutmadan, bekletmeden yetiştirmek

Demek çayları müşterilere.

Öyle ya müşteri velinimetidir patronun..

Çocuğun, annesine götüreceği pazar parasını kazanması için

İliğine, kemiğine kadar koşturarak sömüren patron.

Üstelik 50 lira yevmiye!

Pazar da 10 liradan ucuz

Ne Sebze, ne meyve yok..

Ve ufacıcık çocuğun ter dökerek kazandığı

50 lirayla pazara çıkıp bir kac gün yemek yapabilmek için alışveriş yapabilmeyi bekleyen,

Kimbilir,nasıl  bir yokluk için de, ne koşullar da hayatta kalmaya çabalayan bir kadın, anne.

Ve henüz kısacık yaşamında ilk defa annesine,

Kardeşlerinin ve kendisinin karnınını doyurabilmesi için çalışıp kazandığı parayı vereceği için gururlu ve sevinçli  çocuk.

Çocuk evet, küçücük bir çocuk!

muhtemelen ortaokul

1 yada, 2 ci sınıf.

Okul'a gidip, sokakta top oyması gereken yaş'taki çocuk

annesine babasına istediğini aldırması için istemesı yeterli olan, ebeveynlerinin gözüne baktığı şanslı çocuklardan olmayan bir çocuk "işçi".
 

Elbette o tek değil,

Merdıven altı atölyeler de, konfeksiyonlar da

Çalıştırılan 4+4+4 sistemi sayesinde,

İlkokuldan sonra okula gönderilmeyen, çalışması için yada küçük yaşta evlendirilmek üzere okulundan koparılan binlerce çocuk var.

En düşük maaş, asgari ücret olduğu halde.

Yaşları küçük denilerek,

Asgari ücretin yarısı kadar ücret ödenen, genellikle sigortasız, bir işçinin mutlak yararlanması gereken hak'ların tümünden yoksun olarak çalıştırılan küçücük çocuklar.

O yaşta bir çocuğun çalışması yeterınce kötü elbette,

ama daha kötüsü: 11 yaşındaki bir çocugu bütün bir gün, oradan-oraya koşturup, çay taşıtan ve karşılığında

Normal yetişkine vereceği

Yevmiyenin çocuk diye yarısından bile azını veren.

Neredeyse

bedava

Paraya çalıştıracak keriz buldum diye sevinip,ellerini ovuşturan patron.

12 saat iş

50 lira yevmiye,

11 yaşında çocuk işçi

50 lirayla pazara çıkan anne.

İnsani yaşam bu hayatın neresinde?

Bu sömürü düzenin’de Sömürülmeye devam,

Ya da sömürüsüz, insan gibi bir yaşam için

Sosyalizm.