Erkek yazarların bas bas “aman ne var, size iyilik ediyorlar, teşekkür etmelisin” tavrından cidden bıktım.

Hiçbir zaman kadın gibi bakmaları beklenemez zaten.

Hayatlarında hiçbir zaman tacize uğramamış, hiçbir zaman kadın olmanın zorluklarını yaşamamış kişiler için kolaydır “aman ne var” demek.

Türkiye’de kadın olmak demek, muhtemel her gün bir taciz vakası atlatmak demek.

Ve bu taciz vakalarından kendi kendine korunmanın yollarını bulmak demek…

Şimdi size bir kadın hikayesi anlatacağım, acaba çözüm vagonları pembeleştirmekte mi diye düşünesiniz diye…

Evlisiniz… İnsan uzun zamandır beraber olduğu insanın tek hareketinden anlar aldatıldığını…

Kadın çalıştığı dönemlerde bile ne yazık ki ataerkil bir toplum da yaşadığımız için, evin işlerini, yemeğini, eşini, eşinin akrabalarını (!) ihmal etmemek durumunda…

Her gün işten çıktığı vakit yemeğini hazırlamak, sabah işe gitmek üzere kalktığında eşine kahvaltı hazırlamakla yükümlü, çamaşır, bulaşık, temizlik de kadının görevleri arasında !

Kadın kadından destek alacak ya, Türkiye’de bir de pembe kaynana vakası var, evlere şenlik…

Oğlun beni aldatıyor dediğin an, sen kadınsın, erkek yapar, görmezden geleceksin zihniyetine sahip pembe vagoncular işte bunlar.

Neden görmezden geliyorum, ben onu aldatıyor muyum dersen, ne biçim kadınsın sen, terbiyesiz, ne ayıp konuştuğun, ah oğlum ah, yazık oğluma, evlendiği kadına bak zihniyetindeki pembe vagon kaynanaları…

Kadını her daim suçlu bulan “bayan” zihniyeti…

Hiç bir zaman aciz, erkeğin boyunduruğu altında yaşamayan kadınsan, varsa onurun gururun, böyle adamlara da elbet gereken cevabı verirsin.

Vicdan azabından birden etrafında dört dönüp, her istediğini yaptığı dönem koyarsın boşanma evraklarını önüne.

Sonra ne mi olur, bay cengaver birden asla kesilir, karısını boşayacak zihniyet var mıdır onda! Öncelik hep inkardır, her şeyi baştan sona inkar…

Eğer kararlı ve ısrarcı bir tablo çizersen, karşındaki birden hiç daha önce görmediğin bir adama dönüşür, birinin üstüne doğru yürüdüğünü, bir elin kalktığını anladın an, kadınsal dürtülerin harekete geçip, hamleyi sen yaparsın bir tekme ile… Sonrasında en hızlı şekilde sokak kapısından koşarak en yakın karakola sığınırsın…

Bu kelimenin altını çiziyorum, sığınırsın !

Normal bir ülkede bu olayı yaşadığın ve polise sığındığın an kadını koruma altına alırlar.

Bizde aynen şunu yapıyorlar, aile arasında olur böyle şeyler, kızım bak eşin de gelmiş, barışmak istiyor, üzgün, bir defa olur….

“Bana şiddet uygulayacak”

Yapmaz yapmaz, hadi öpüşün barışın… Aile arasında olur böyle şeyler, ufacık olaydan yuva yıkılmaz!

“Adam beni aldatıyor, üstüne üstlük bunu öğrendiğim için şiddet uygulamaya kalkıyor” Sende sakin ol kızım, kocan o senin!

Bu arada eşin tarafından da “bir anda delirdi, sinir krizi geçiriyor, çözeriz biz aramızda, götüreyim eve” sözleri eşliğinde evine gönderiliyorsun!

Sonrası…Yazıp bırakacağım… Sığınmıştın ya…

Çalıştığın işyerine rapor veriyorsun ve en yakın müdürüne boşanacağını da belirtmek zorunda kalıyorsun. Biranda bütün işyerindeki herkes boşandığını duyuyor tabi, bütün özel hayatın herkesin dilinde. Yağmurda çıkan pembe şemsiye satıcıları onlar…

Bir anda telefonun hal hatır soran erkeklerle sürekli meşgul hale geliyor.

Boşanıyorsun ya, aynaya bile bakmayan, ne idüğü belirsiz onlarca hadsizle uğraşıyorsun bu arada.

Bir gün mesai bitimi telefonun çalıyor, müdürün arıyor, herhaldeki iş konusunda acil bir şey var ki arıyor diyorsun… “Senin moralin bozuktur, canın sıkılıyordur, yemeğe gidelim mi” diyor en ahlaklı olması gereken pembe yöneticin !

İşte bunlarda pembe vagon yöneticileri. Boşanan kadın tacizi hak eder!

“Sizin ne haddinize bana bu telefonu açmak, bundan sonra mesai saatleri dışında sakın beni aramayın…” diyebiliyorsunuz bir tek…

Ertesi gün işe gittiğinizde size tahsis edilen araç birden elinizden alınıyor.

Susuyorsunuz.

Ziyaret etmeniz gereken nokta sayısı 3 katına çıkarılıyor.

Susuyorsunuz…

Yine de bu tiplere boyun eğmeyeceğim diyerek, yağmur altında o 3 kat görevi yerine getirip, o pembe müdürün önüne atıyorsunuz raporu.

Başardınız, artık özgürsünüz… Artık sizi bu pembe zihniyet taciz edemeyecek… sandınız, yanıldınız…

Raporu gözünüzün önünde yırtıyor ve merkezi arayarak verilen görevi yerine getirmediğinizi gözünüze baka baka bildiriyor…

Adalet, hak, hukuk kavramları, sizi en çok koruması gereken polise sığınıp, kargo poşeti gibi teslim edildiğinizde sizin için zaten bitmiş…

“Gördüğüm lüzum üzerine, istifa ediyorum…”

Şimdi hem bir boşanma mücadelesi vereceksin, hem de işsizlik mücadelesi, hem de pembe şemsiye satıcıları ile uğraşacaksın…

Kadın olarak hep uğraşacaksın, hayatın pembe zihniyetle mücadele etmekle geçecek, en azından artık bunu biliyorsun.

Ben o pembe vagonlara binmeyeceğim ve şiddetle reddedeceğim… Çünkü bir kadın olarak her daim bu zihniyetle mücadele etmeye kendime söz verdim.

Biliyorum ki pembe vagonu tercih etmeyen kadınlar, taciz edilmek isteniyor, kaşınıyor muamelesine maruz kalacak.

Dekolte giydiği için sarkıntılık edilen kadının suçlu sayıldığı,

Akşam dışarı çıktığı için tecavüzü hak ettiği düşünüldüğü,

Boşandığı için taciz mübah sayıldığı böylesine iğrenç pembe zihniyete inat,

Asla o pembe zihniyetin, pembe vagonlarına binmeyeceğim.

Bu pembe vagonun da amacı kadınları korumak değil, diğer vagonlara binen kadınların uğradığı tacizlere kılıf aramak.

Kadınları izole etmek yerine, o pembe zihniyetini değiştir sen...