Eskiden acıların insanı olgunlaştırdığını sanıyordum.

Hayır acı insanı olgunlaştırmıyor.

Acı insanın bedenini kurutup, ruhundan insanlığını çıkarıp çürütüp öldürüyor.

Hergün dünden daha kötü olmamasını dileyerek yatıp, daha kötüsüne uyanıyoruz.

Hiç kimse ne yaşayacağını, ne kadar yaşayacağını tahmin edemiyor.

En kötüsü de;
Gelecek planı yapamamak.
Nasıl yapılsın ki

Sokağa çıkıyorsun aniden bir manyağın saldırısına uğrayabilirsin.

En iyi ihtimal ölmezsin ama ölebilirsin de.

Örneğin karşıdan karşıya geçerken
Tamamen güvenli olduğunu düşündüğün bir yolda yeşil ışıkta duran araçların arasından geçerken, hızla fırlayan bir motorlu kuryenin sana
Çarpmasıyla ölümden dönebilirsin veya ölebilirsin.

Sen ne olduğunu anlayana kadar
Kurye çoktan gitmiş olur çünkü
Onun taşıdığı yemek belirlenen dakikada
Yerine ulaşmak zorundadır, yemeğin
Zamanlaması nettir, geciktirelemez.

Senin hayatın da, kuryenin hayatı da taşıdığı yemeğin vaktinde yerine ulaşmasından daha önemli değildir.

Ne şekilde olursa olsun o yemeğin
Belirtilen dakikada yerine ulaştırılması zorunludur.

Bunun için birilerıne çarpabilir, ezebilir.
Kendisi bir aracın altında kalabilir
Ama müşteri bekleyemez.

Sevgililer günü geliyor

Kapitalizm insanları para harcamaya mecbur bırakmanın yolunu buluyor.

Belirlenmiş farklı tarihlerde ama illaki özel gün denilen ihtişamlı reklamlarıyla insanın beynini allak bullak etmeyi, her koşulda özel gün adıyla para harcamısını amaçlıyor ve başarıyor.

Benim ise; ilginçtir, hayatım boyunca hiçbir sevgililer gününde sevgilim olmadı.

Yada belki ben hatırlamıyorum,
vardı da, hiç hediye almadığım için hatıralarımda yer almıyor.

Her neyse, ölmeden, yaralanmadan, üzülmeden geçireceğiniz vahşi ve uyanık kapitalistlerin herşeyi pembe ve kırmızı renge boyayıp fahiş paralara sattığı hediye gününüz kutlu olsun.
(çok pahalı şeyler alıp taksite böldürmeyin. Zaten şimdiki aşklar kısacık sürüyor. Ayrıldığınız sevgilinizin hediyesıni 12 ay boyunca ödemenin manası yok. )

Sevgilisiz olanlar ise; üzülmeyelim lütfen.

1 mayıs geliyor özel günlerin en güzeli üstelik kapitalizmin sevmediği de bir özel gün, işçilerin bayram günü.

Kimsenin hediye almaya mecbur bırakılıp para harcamak zorunda kalmadığı ama herkesin mutlu olmayı buna rağmen başarabildiği gün,
Azıcık sabır o halde.