Tesadüfen yaşanan hayatlar vardır.

Hep ipin ucunda sallanır gibi yaşarlar,

Ha düştü, ha düşecek.

Her uyandıkları gün sürpriz gibidir onlara.

Çünkü her tamamladıkları günü mucize kabul ederler.

Onlar hiç kimsenin bilmedikleri,

Fark etmedikleridir.

Kimisi eskicidir, kimisi eve su getiren sucu,

Veyahut pazardaki sebzeci.

Onların kimse yüzlerini hatırlamaz,

Çünkü onların toplumda ne kadar hayati meslekleri olursa olsun

Onlar yoksullardır.

 

Onların iyi paralı, kapısında adları yazan

Ofisleri yoktur.

Onlar sadece işimizi görürler,

Çöpümüzü alırlar,

Sifonu tamır ederler.

Ekmeğimizi pişirirler.

Onlar aslında bizim elimiz ayağımızdır.

Sadece bunun farkına varmamız için

Ortadan kaybolmaları ve birkaç önemsiz sandığımız işi kendimiz halletiğimiz de anlarız hayatımızda

ne kadar önemli yer kapladıklarını.

Her şeyimizi kendimiz yapsak dahi, yine er geç bu insanlara ihtiyacımız olacaktır.

Emek en değerli hazine, zanaat en

Makbul mülktür. .

 

Emeğin ve emekçinin değerini bilmeyen

Bazı insanlar ise paranın veya ünvanın verdiği kibir ve güçle iyice küstahlaşıp acımasız hale gelirler.

Çevrenizdeki görünmez kurtarıcılara

Şöyle bir göz gezdirin ve göz göze geldiğinizde gülümseyip, saygıyla selamlayın ki

Değerli olduklarının kendileri de farkına varsın.

İnsan doğmak seçeneğimiz değildi,

Ama insan kalmak kesinlikle seçeneğimiz.